اين پژوهش با هدف بررسي تاثير آموزش شادکامي بر پيشرفت تحصيلي دانش آموزان دبيرستان هاي شهر ساري در سال 86-1385 انجام شد. روش تحقيق شبه آزمايشي بوده که از طرح پيش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. نمونه آماري شامل 60 نفر است که با روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي از ميان دانش آموزان شهر ساري انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه آزمايشي و گواه تقسيم شدند. ابزار اندازه گيري شادکامي، پرسشنامه بازنگري شده آکسفورد و متغير ملاک، ميانگين نمره هاي پايان ترم 1 و 2 دانش آموزان بود. گروه آزمايشي در 25 جلسه آموزشي مبني بر رويکردهاي شادتر بودن شرکت کردند و گروه گواه آموزشي در اين مورد دريافت نکردند. از آزمون t پيش آزمون – پس آزمون جفت نمونه اي جهت تجزيه و تحليل آماري (به کمک نرم افزار SPSS) استفاده شد. نتايج حاصل، تفاوت معناداري را بين ميانگين نمره هاي امتحاني دو گروه آزمايش و گواه نشان داد که بيانگر تاثير مثبت آموزش شادکامي بر ميزان شادي و پيشرفت دانش آموزان است.