مقدمه: هدف از مطالعه حاضر، بررسي تاثيرات سالمندي بر عملکرد تعادلي (ايستادن روي يک پا) تحت شرايط حسي مختلف مي باشد.
روش بررسي: مطالعه مقطعي – مقايسه اي حاضر، در 20 فرد جوان با دامنه سني (22.75±2.29 سال)، و 20 فرد سالمند با دامنه سني (65.1±4.16 سال)، انجام شد. مدت زمان ايستادن افراد در تکليف تعادلي (ايستادن روي يک پا) در سه وضعيت حسي در حضور و در غياب بينايي روي سطح سخت و در غياب بينايي روي سطح فوم توسط کرنومتر ثبت گرديد. آزمون تي مستقل، جهت مقايسه هر يک از وضعيت هاي حسي در دو گروه، آزمون تحليل واريانس يک طرفه براي بررسي هر سه وضعيت حسي در هر گروه و آزون تحليل واريانس دو طرفه جهت تعيين کارايي تکليف تعادلي در دو گروه، مورد استفاده قرار گرفت.
يافته ها: تفاوت معناداري ميان جوانان و سالمندان در تکليف تعادلي تحت هر يک از سه وضعيت حسي مشاهده شد (P<0.05).
نتيجه گيري: نتايج بيانگر اهميت درون دادهاي حسي دخيل در کنترل وضعيتي با افزايش سن است. به علاوه، مي توان از تست ايستادن بر روي يک پا، به عنوان يک ابزار باليني در محيط هاي کلينيکي و نيز در مطالعات براي بررسي تاثيرات سالمندي استفاده نمود.