اثر درماني گابا بر بهبود علايم ديابت نوع يک در موش Non Obese Diabetic

مقدمه: گابا يک توروترانسمينر مهاري است که با غلظت زياد در سيستم عصبي وجود دارد برخي از مطالعات نشان داده اند غلظت گابا در نمونه هاي ديابتي کاهش مي يابد. در رابطه با اثر گابا بر روي ترشح انسولين و گلوکاگن گزارشات ضد و نقيضي وجود دارد. هدف اين مطالعه بررسي اثرات درماني گابا در موش هاي ديابتيک NOD است و اين که نشان داده شود آيا گابا مي تواند ترشح انسولين را در موش هاي ديابتي به سطح نرمال باز گرداند؟ و برخي از علايم ديابت را بهبود بخشد.
روش ها: در اين مطالعه از 20 سر موش نر نژاد NOD (Non Obese diabetic mice) با سن هفت چهار استفاده شد دو ماه پس از القاي ديابت حيوانات به دو گروه تقسيم شدند. يک گروه روزانه 200 ميکرومول گابا که در (Phosphate Buffer Solution) PBS حل شده بود (حجم 0.1 سي سي) به صورت تزريق داخل صفاقي دريافت نمودند و گروه ديگر به صورت تزريق داخل صفاقي هم حجم گابا از محلول PBS به مدت يک ماه دريافت کردند و به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شده.
يافته ها: تجويز گابا توانست غلظت گلوکز و گلوکاگن پلاسما را کاهش دهد همچنين ميزان چربي در نواحي شکم و مزانتر و ميزان مصرف آب و حجم ادرار نيز کاهش يافت. در حاليکه ميزان C-Peptide پلاسما افزايش يافت. تجويز گابا تاثيري بر ميزان مصرف غذا نداشت.
نتيجه گيري: با توجه به اينکه موش هاي نژاد NOD به دليل دستکاري ژنتيکي با افزايش سن در بدنشان مشابه افراد ديابت نوع يک، نوعي آنتي بادي بر عليه پانکراس ساخته مي شود که سبب تخريب پانکراس مي شود و تجويز گابا توانست سبب بهبود برخي از علايم ديابت در آنها شود بنابراين به نظر مي رسد شايد بتوان در آينده از گابا جهت درمان ديابت نوع يک استفاده نمود.