محاسبه تغييرات تعداد گلومرولهاي كليوي در رت نر ديابتي شده با استفاده از تكنيكهاي استريولوژيك

هدف: اين مطالعه به منظور نشان دادن اثرات ديابت شيرين بر روي تعداد گلومرولهاي كليوي در رت نر ديابتي شده توسط استرپتوزوتوسين با استفاده از روش استريولوژيك انجام گرفته است.
مواد و روشها: 48 رت از نژاد Wistar به طور تصادفي به هشت گروه تقسيم شدند .(n=6) ديابت با تزريق داخل وريدي 90 ميلي‌گرم بر كيلوگرم استرپتوزوتوسين در يك ميلي‌ليتر استات بافر در 4 گروه ايجاد شد و 4 گروه ديگر به عنوان شاهد مورد استفاده قرار گرفتند. حيوانات گروه تجويز و شاهد مربوطه به ترتيب 3، 6، 9 و 12 ماه بعد از كاربرد استرپتوزوتوسين بيهوش و تشريح شدند و كليه آنها خارج گرديد. سپس مراحل تثبيت، نمونه‌برداري استريولوژيكي، پاساژ بافتي، قالب‌گيري با پاراپلاست، برش و رنگ‌آميزي مقاطع انجام گرفت و شمارش گلومرولها با استفاده از تكنيك Physical Disector /Fractionator كه يك روش استريولوژيك نوين و بدون سوگيري است انجام شد. اطلاعات حاصل با استفاده از آزمونهاي آماري Mann-Whitney U Test  مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته‌ها: شمارش گلومرولها در گروههاي تجويز و مقايسه آنها با گروههاي شاهد مربوطه نشان داد كه پس از القاء ديابت به دنبال تجويز استرپتوزوتوسين در دوره‌هاي 3، 6 و 9 ماهه هيچ تغيير معني‌داري در تعداد گلومرولها مشاهده نمي‌شود .(P>0.05) در حاليكه در دوره طولاني‌تر (12 ماه) كاهش تعداد گلومرولها از نظر آماري معني‌دار بود .(P=0.030)
نتيجه‌گيري: القاي ديابت توسط استرپتوزوتوسين در دوره‌هاي كمتر از 9 ماه موجب تغيير معني‌داري در تعداد گلومرولهاي كليه در رت نمي‌شود، در حالي كه در دوره 12 ماهه مي‌تواند موجب كاهش معني‌دار تعداد گلومرولها شود.