هدف اين پژوهش بررسي تاثير مشاوره شغلي به شيوه نظريه سازگاري شغلي ديويس بر کيفيت زندگي کاري کارکنان شهرداري اصفهان بوده است. نمونه اين پژوهش 28 نفر از کارکنان شهرداري اصفهان بودند که به شيوه تصادفي منظم انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جايگزين شدند. هر دو گروه طي دو مرحله (پيش آزمون و پس آزمون) مورد ارزيابي قرار گرفتند. ابزار اين پژوهش، پرسشنامه کيفيت زندگي کاري بود که روايي آن توسط متخصصين تاييد و آلفاي کرونباخ آن 0.96 محاسبه شد. گروه آزمايش در شش جلسه مشاوره شغلي گروهي به شيوه نظريه سازگاري شغلي ديويس شرکت کردند. تحليل داده ها با کواريانس و با استفاده از نرم افزار SPSS-14 صورت گرفت. نتايج نشان داد مشاوره شغلي به شيوه نظريه سازگاري شغلي ديويس بر کيفيت زندگي کاري کارکنان شهرداري اصفهان تاثير معناداري نداشته است.