در مقايسه با مطالعات انجام گرفته در ايران، در اين مقاله تلاش شده تا نقش و اهميت درآمد مختلط در توان اشتغال زايي فعاليت هاي اقتصادي در سطح گروه هاي شغلي بر اساس شبه ماتريس حسابداري اجتماعي سال 1380 محاسبه گردد. تا قبل از سال 1380، درآمد مختلط در تهيه حساب هاي ملي و جداول داده – ستانده در مازاد عملياتي به عنوان يک قلم پسماند در نظر گرفته مي شد، لذا اکثر تحقيقات مربوط به محاسبه اشتغال زايي در قالب الگوي شبه ماتريس حسابداري اجتماعي، با درون زا کردن جبران خدمات کارکنان حاصل شده است. در اين مقاله نشان داده مي شود که ناديده گرفتن نقش و اهميت درآمد مختلط به عنوان بخشي از درآمد نيروي کار، مي تواند نتايج مربوط به توان اشتغال زايي را در الگوي شبه ماتريس حسابداري اجتماعي، مورد ترديد قرار دهد.
با تجميع کل اقتصادر در پانزده بخش، نتايج نشان مي دهند که بخش هايي مثل آموزش، کشاورزي، ساختمان و عمده فروشي و خرده فروشي داراي اشتغال زايي بيشتري نسبت به ساير بخش ها هستند. همچنين با درون زا کردن درآمد مختلط در کنار جبران خدمات، اشتغال زايي هفت بخش، کاهش و هشت بخش، افزايش مي يابد.