پيشينه بن مايه «گل انساني» شعر خيامي در منظومه هاي کلاسيک جهان

«گل انساني» از بن مايه هاي اساسي شعر خيامي است که با بسامد و تعابير فراوان در اشعار منتسب به خيام ديده مي شود. تصوير سازيها، مضمون آفرينيها و ابراز ديدگاههاي فلسفي در خصوص منشا وجودي آدمي (آغاز آفرينش، مرگ، مسايل بعد از مرگ) جوهره اصلي اين گونه ابيات را تشکيل مي دهد. آيا آنچه خيام در موضوع فلسفه آفرينش به تصوير کشيده است، اصيل و ابتکاري است و يا در تاريخ فلسفه ملل به ويژه در ميراث مکتوب بازمانده از شعرهاي کهن بشري سابقه داشته است؟ چرا در حوزه نقد ادبي ايران، به اشعاري که در آنها به معماي آفرينش آدمي اشاره شده، اشعار خيامي گفته اند؟ اين مقاله سيري در گزيده شعر مصري باستان، اکدي، عبري، يوناني، لاتيني، عربي و فارسي در موضوع مذکور با تکيه بر شعر خيام است.