تحليل انتقادي آراي برخي از خاورشناسان درباره اللغات في القرآن

يکي از حوزه هاي مهم مطالعات تفسيري خاورشناسان، بررسي صحت انتساب و تاريخ گذاري متون کهن تفسيري است. اللغات في القرآن منسوب به ابن عباس مجموعه اي مشتمل بر بيش از سيصد واژه قرآن به ترتيب سور است که در آن واژه ها با انتساب به لهجه يکي از قبايل عرب يا زباني بيگانه مانند فارسي، سرياني، نبطي،... معنا شده است. ونزبرو با استناد به تحليل ادبي، و ريپين با همين شيوه و اندک توجهي به سند در انتساب اللغات به ابن عباس تشکيک کردند. اين مقاله ضمن بررسي و نقد آراي اين دو خاورشناس به بررسي تطبيقي اللغات با تفاسير متقدم مي پردازد.