مقايسه دقت دستگاه هاي توموگرافي Spiral با Linear در تعيين موقيت کانال دنداني تحتاني

سابقه و هدف: در اعمال جراحي دقيق (مانند جراحي هاي ايمپلنت دنداني) تعيين موقعيت دقيق کانال دنداني تحتاني براي اجتناب از آسيب هاي وارده به اعصاب از اهميت ويژه اي برخوردار است. هدف از مطالعه حاضر، مقايسه دقت دستگاه هاي Linear و Spiral توموگرافي در تعيين موقعيت کانال دنداني تحتاني مي باشد.
مواد و روش ها:در اين مطالعه توموگرافي اسپيرال و Linear در 4 ناحيه متفاوت در سگمنت خلفي 4 منديبل توسط دستگاه Cranex tome multifunctiona x-ray و دستگاه  Plane meca AC2000انجام گرفت. سپس منديبلها از اين 4 ناحيه توسط دريل مخصوص برش خوردند. اندازه گيري ها بر روي توموگرامها و منديبلهاي خشک صورت گرفت. تفاوت مقادير اندازه گيري شده با توموگرافي ها نسبت به موقيعت واقعي کانال دنداني تحتاني در داخل گروه ها با آزمون «ويلکاکسون» و بين دو گروه با آزمون«من- يو- ويتني» مورد قضاوت آماري قرار گرفت.
يافته ها: تحقيق روي تعداد 16 نمونه انجام گرفته است، که موقعيت کانال دنداني تحتاني بر روي منديبلهاي خشک و توموگرامهاي اسپيرال و Linear بررسي شده است. وقتي که ميزان فواصل عمودي از بوردر فوقاني کانال 2.88±mm13.8 بود، در توموگرافي %75 Linear نمونه ها و در توموگرافي اسپيرال 18.8% خارج از محدوده قابل قبول ±0.5 mm بودند (p<0.005). وقتي که ميزان فواصل عمودي از بوردر تحتاني کانال 1.16±mm11.6 بود، در توموگرافي75% Linear  نمونه ها و در توموگرافي اسپيرال 43.8% خارج از محدوده قابل قبول بودند .(p<0.06) وقتي که کمترين فاصله افقي1.73± mm7.98بود، در توموگرافي Linear 50% نمونه ها و در توموگرافي اسپيرال68.8 % خارج از محدوده قابل قبول بودند(p<0.3) .
نتيجه گيري:به نظر مي رسد اسپيرال توموگرافي بهتر از توموگرافي  Linear موقعيت کانال را برآورد مي کند.