متناقض نما در شعر معاصر عربي بر اساس شعر «محمود درويش»، «امل دنقل» و «سعدي يوسف»

يكي از انواع آشنايي زدايي در زبان انتخاب بيان پارادوكسي است كه علماي بلاغت ما آن را نشناخته و جزو تضاد به شمار آورده اند.گرچه در ادب عربي از ديرباز متناقض نما به کار رفته است، اما به عنوان ترفندي شاعرانه در کتاب هاي صناعات شعري نيامده و شاعران از طريق ادبيات غرب با آن آشنا شده اند. پارادوکس در زبان شعر معاصر عرب در دو ساختار نحوي و معناشناختي شکل مي گيرد. پارادوکس از جهت دوسويه آن دو قسم است: يکي پارادوکس نزديک و ديگر پارادوکس دور.دو طرف متناقض در تصوير پارادوكسي مانند دو تيغه قيچي اند كه ذهن معتاد به امور عادي را مي گزند. هرچه فاصله ميان دوسويه کمتر باشد بر بلاغت سخن افزوده مي شود و پايه و مايه سخن بالاتر مي رود.