ديک الجن حمصي، يکي از شعراي بزرگ شيعه در عصر عباسي، با آنکه ازشعراي طراز اول اين عصر و استاد و الهام بخش شاعران بزرگي همچون ابوتمام بود و در زمان حيات خود در ميان ادبا شهرت والايي داشت، ولي بعد از مرگ به شدت مورد ستم قرار گرفته و آنچنان که شايسته اوست در طول تاريخ معرفي نگرديده است. وي عاشق و دلباخته اهل بيت پيامبر (ص) بوده و قصايد زيبايي در فضايل و مصائب آنان سروده است که هرچند بسياري از آنها از بين رفته، اما اندک باقيمانده آن قابل تامل و بررسي است.
در اين مقاله ضمن معرفي ديک الجن و بيان مظلوميت وي، به جايگاه رفيع شاعر در بين شعراي عصر عباسي و به نوآوريهاي وي و به بيان گوشه هايي از فضايل و مصائب اهل بيت (ع) که در اشعار زيباي شاعر آمده است، پرداخته ايم.