آيا در صنايع کارخانه اي ايران دستمزد با توجه به بهره وري تعيين مي شود؟

کوشش هاي اقتصادي انسان در مقام كارفرما يا كارگر همواره معطوف به آن بوده که حداکثر نتيجه را با کمترين امکانات و عوامل موجود به دست آورد، اين تمايل را مي توان دستيابي به بهره وري و حقوق و دستمزد بالاتر ناميد. اما اينكه دستمزد تا چه حد تحت تاثير تحولات بهره وري و عوامل ديگر تاثيرگذار تغيير مي كند، موضوعي قابل بحث و بررسي است. در اين پژوهش، با استفاده از داده هاي كارگاه هاي بزرگ صنعتي ايران در فعاليت هاي 22 گانه در طول سال هاي 1373-1384 و روش داده هاي تابلويي، اين نتيجه به دست آمده كه هر چند در مجموعه صنايع كشور، بهره وري در كنار تحصيلات، مهارت و نسبت شاغلان توليدي از عوامل تعيين كننده دستمزد به شمار مي آيد، ولي ميزان تاثيرگذاري بهره وري در مقايسه با عوامل ديگر بسيار ناچيز است. به نظر مي رسد كه در تعيين دستمزد منابع انساني در صنايع كارخانه اي، بيش از اينكه به بهره وري توجه شود، به عوامل ديگر توجه شده است.