بررسي رابطه اضافه وزن و چاقي با سن منارك و وضعيت تغذيه دختران 11-15 ساله شهر مشهد

مقدمه: ارتباط بلوغ با چاقي در دختران موضوع مورد اختلافي است. هدف مطالعه حاضر بررسي اين موضوع در دختران سنين بلوغ در مشهد مي باشد.
روش کار: تعداد 1300 دختر دانش آموز سالم 11-15 ساله شهر مشهد در مطالعه اي توصيفي مقطعي به روش خوشه اي دو مرحله اي از مدارس دولتي درسال 1386 بررسي شدند. اطلاعات دموگرافيك و تن سنجى (قد و وزن) و سن بروز منارك (افراد بالغ )و دريافت غذايي با تکميل يک يادآمد 24 ساعته (216 نفر) و پرسشنامه عادات غذايي (230 نفر) به دست آمد. BMI بين صدك 85 و 95 به عنوان اضافه وزن و£BMI  صدك 95 به عنوان چاقي (بر اساس صدك هاي BMI سن و جنس جمعيت مرجع (WHO درنظر گرفته شد. براى محاسبات آماري از روش هاي تحليل بقا، تي مستقل، من ويتيني، كاي دو، ضريب همبستگي اسپيرمن استفاده گرديد.
نتايج: شيوع اضافه وزن و چاقي به ترتيب 11.5% و 10.3% بود. 63% افراد با ميانگين سن منارك 0.06 ± 13 سال تجربه منارک داشتند. BMI با بروز و سن منارك رابطه داشت (به ترتيب r=0.33 و r=-0.2، .(p<0.001
سن منارك در افراد داراى اضافه وزن و چاق 0.07 ± 12.2 سال و درافراد غيرچاق0.07 ± 13.1 سال بود.(p<0.001)  دختران داراي اضافه وزن و چاق نسبت به سايرين صبحانه کمتر و ميان وعده هاي بيشتر مصرف کرده بودند. در اين گروه بسامد مصرف ماكاروني، بستني، شيريني ها، مغزها، چيپس و نوشابه هاي صنعتي بيشتر بود.
نتيجه گيري: چاقي در دختران با سن پايين تر منارک در ارتباط است. الگوي کيفي غذاي مصرفي در اين افراد در مقايسه با دختران داراي BMI طبيعي متفاوت است.