ارتباط ابعاد آلکسي تايميا با افسردگي و اضطراب در مبتلايان به اختلالات گوارشي عملکردي

زمينه و هدف: آلكسي تايميا يا مهار هيجاني، عامل خطر ساز مهمي براي اختلالات روان تني از جمله بيماري هاي گوارشي است. هدف اصلي اين پژوهش، بررسي ارتباط ابعاد آلکسي تايميا با افسردگي و اضطراب در مبتلايان به اختلالات گوارشي عملکردي Functional Gastrointestinal Disorders) يا (FGID است.
مواد و روش ها: اين مطالعه توصيفي - تحليلي به روش همبستگي بود. در اين پژوهش 129 نفر بيمار مبتلا به FGID از بين بيماران مراجعه کننده به درمانگاه گوارش بيمارستان نور اصفهان (طي 5 ماه در سال 1387) انتخاب شدند و با استفاده از مقياس آلکسي تايمياي تورنتو، معيار بيمارستاني اضطراب و افسردگي و مقياس شدت علايم گوارشي مورد ارزيابي قرار گرفتند. داده هاي پژوهش با روش هاي آماري توصيفي، ضريب همبستگي Pearson و رگرسيون تجزيه و تحليل گرديد.
يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد كه از سه بعد آلکسي تايميا، تنها بين بعد دشواري در شناسايي احساسات با افسردگي، اضطراب و شدت علايم گوارشي در بيماران مبتلا به اختلالات گوارشي عملکردي همبستگي مثبت و معني داري وجود دارد و اين بعد پيش بيني كننده تغييرات مربوط به افسردگي، اضطراب و شدت علايم گوارشي است.
نتيجه گيري: اين مطالعه نشان دهنده نقش آلکسي تايميا به ويژه بعد دشواري در شناسايي احساسات و پردازش شناختي ادراک هيجاني آن در درک و فهم بهتر آسيب شناسي رواني اختلالات گوارشي عملکردي است. بنابراين ارزيابي و توجه به آن به عنوان يک عامل موثر در فرايند درمان اين بيماران ضروري به نظر مي رسد.