اظهار شده که ممکن است گرلين در پاسخ هورمون رشد به فعاليت هاي ورزشي نقش داشته باشد. هدف از تحقيق حاضر، بررسي اثر شش هفته تمرينات کشتي و تمرينات دايره اي مبتني بر فنون کشتي، بر گرلين پلاسما و برخي هورمون هاي تنظيم کننده قند خون در کشتي گيران تمرين کرده خراساني است. به اين منظور، 30 نفر از کشتي گيران تمرين کرده با ميانگين سني 18.5±1.5 سال و24.8±6.81 BMI به صورت داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه تجربي و کنترل تقسيم شدند. متغيرهاي اندازه گيري عبارت بودند از: گرلين و گلوکز پلاسما، هورمون هاي رشد، کورتيزول و انسولين سرمي که گرلين پلاسما به روش اليزا، گلوکز به روش آنزيمي و مابقي توسط کيت هاي راديوايمونواسي اندازه گيري شدند. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش آماري t زوجي استفاده شد. نتايج نشان داد که شش هفته تمرين کشتي و تمرينات دايره اي مبتني بر فنون کشتي موجب کاهش معني دار هورمون هاي رشد، انسولين و کورتيزول و افزايش معني دار گرلين شد. در نتيجه مي توان گفت که افزايش گرلين در پاسخ به تعادل منفي انرژي، ترشح هورمون رشد را تحريک نمي کند و ساز و کارهاي ديگري در اين زمينه موثرند.