ارزيابي كاربرد روش مه پاشي و كاربرد توام آن با بخاري باغي در مبارزه با سرمازدگي بهاره

به طور كلي دو روش براي حفاظت در مقابل سرمازدگي وجود دارد: فعال و غيرفعال. روش هاي غيرفعال، بايستي خيلي زودتر از زمان سرمازدگي انجام گيرند، چرا كه اين روش ها براي مقابله مستقيم با سرمازدگي نيستند، بلكه راه هايي براي اجتناب و دوري از يخبندان هستند. روش هاي فعال، راه هاي مبارزه با سرمازدگي اند كه بلافاصله قبل از سرمايه زدگي يا در زمان سرمازدگي به كار گرفته مي شوند و شامل بخاري هاي باغي، آبياري باراني، ماشين هاي باد و مانند اينها هستند. در اين تحقيق سه روش مبارزه با سرما شامل: مه پاشي، بخاري و بخاري ـ مه پاش با تيمار شاهد مقايسه گرديد. براي انجام اين مقايسه ابتدا در داخل باغ بادامي به وسعت 20 هكتار سه كرت به ابعاد پنجاه در پنجاه متر انتخاب گرديد و در داخل هر كرت يك پناهگاه چوبي مجهز به دمانگار و دماسنج هاي ماكزيمم و مينيمم قرار داده شد. فاصله اي معادل با پنجاه متر نيز بين كرت ها در نظر گرفته شد. كرت شاهد نيز به فاصله حدود 1000 متر دورتر از اين كرت ها و در داخل باغ با شرايط مشابه كرت هاي تيمار قرار گرفت. به كمك ثبت آمار دما و تجزيه و تحليل آنها به كمك آناليز واريانس و مقايسه ميانگين ها به كمك آزمون دانت، مشخص گرديد كه در بين تيمارها تنها تيمار بخاري ـ مه پاش تفاوت معني داري را با شاهد در سطح 5 درصد نشان مي دهد و اين خود مبين اين نكته است كه كاربرد دستگاه مه پاش به تنهايي نتوانسته است نقش زيادي در افزايش دما داشته باشد، به طوري كه در بهترين حالت تنها دما به ميزان 0.6 درجه سانتي گراد افزايش يافته و به طور متوسط 0.3 درجه دماي هوا را افزايش داده است. بهترين نتيجه زماني به دست مي آيد كه دستگاه مه پاش در كنار بخاري استفاده شود، به نحوي كه افزايش دما در اين حالت به 1.8 درجه سانتي گراد نيز رسيده و به طور متوسط حدود  0.9درجه دماي هوا را افزايش داده است. به منظور كنترل نتايج ديدباني هاي فنولوژيكي درصد خسارت سرما بر روي شكوفه ها انجام گرفت كه نشان داد كاربرد مه پاش و بخاري در كنار هم بهترين نتيجه را در كاهش خسارت سرما داشته است.