اصول و قواعد پژوهشي تاريخ (مطالعه موردي واقعه کربلا)

توجه به قواعد پژوهش، در سير مطالعات تاريخي از جمله مهمترين عوامل در دست يابي به حقايق تاريخي و ارايه تحليل هاي نو مي باشد. اين اصول بيان گر يک چهار چوب خاصي است که در صورت تخطي از آن، نه تنها از سطح عملي پژوهش کاسته، بلکه منجر مي شود پژوهشگر برخلاف متن تاريخ، مطالبي را به اشتباه مبنا قرار داده و بر اساس آن در صدد بررسي و تحليل مباحث تاريخي بر آيد. هر اندازه پژوهشگر به اين اصول بيشتر توجه داشته باشد، پژوهش از استحکام و نو آوري بيشتري برخوردار و در رفع ناسازگاري هاي موجود در تاريخ داراي راه کار مناسب مي باشد. حادثه کربلا، از جمله وقايع تاريخي است که در طول زمان به علت عدم توجه به قواعد و اصول پژوهش، دچار تحريفات، تعارضات و مطالب خلاف واقع شده، که در ضمن بيان اين اصول و با نگاهي انتقادي، مواردي از اين گونه سهو قلم هاي رخ داده در اين حادثه بيان مي گردد. مثلا ذکر يکي از قاتلين امام حسين بنام ابوالجنوب يا قلمداد کردن سليمان بن عوف، قاتل يکي از ياران آن حضرت، در شمار شهداي کربلا، از جمله اين اشتباهات مي باشد.