مقايسه اثرات الانزاپين و والپروات سديم خوراکي بر ميزان پرخاشگري بيماران تحت درمان نگهدارنده با متادون (چكيده دهمين همايش پياپي ساليانه انجمن علمي روانپزشكان ايران)

هدف: برخي پژوهش ها نشان دهنده احتمال تاثير الانزاپين و والپروات سديم در کنترل رفتار پرخاشگرانه و پيشگيري از عود اختلال مصرف مواد مي باشند. بررسي حاضر با هدف مقايسه تاثير احتمالي الانزاپين و والپروات سديم به همراه متادون براي کنترل رفتار پرخاشگرانه و ميزان عود سوء مصرف مواد در بيماران تحت درمان نگهدارنده با متادون انجام شده است.
روش: دويست و يک بيمار تحت درمان نگهدارنده با متادون، در يک بررسي تصادفي شده دو سوکور با الانزاپين (با دوز 2.5 تا 15 ميلي گرم) يا والپروات سديم (با دوز 600 تا 1000 ميلي گرم) ارزيابي شدند. بيماران در مدت 12 هفته، هفته اي دو بار براي دريافت داروها، انجام آزمايش ادرار و ارزيابي پرخاشگري با مقياس تعديل شده پرخاشگري آشکار به درمانگاه مراجعه کردند.
يافته ها: پنجاه و سه بيمار مطالعه را تکميل نمودند. ميزان پرخاشگري آشکار و زير مجموعه هاي آن (پرخاشگري، تحريک پذيري و ميل به خودکشي) با هردو دارو (والپروات سديم و الانزاپين) کاهش چشم گيري يافت. پرخاشگري و مشکلات خواب با الانزاپين بيشتر از والپروات سديم کاهش يافت. تفاوت معني داري در درصد نمونه هاي ادرار مثبت دو گروه الانزاپين و والپروات سديم ديده نشد.
نتيجه گيري: هر دو داروي والپروات سديم و الانزاپين، به عنوان عامل کمکي در کاهش پرخاشگري در بيماران وابسته به هروئين تحت درمان نگهدارنده با متادون، سودمند هستند، اگر چه تاثير الانزاپين بيش از والپروات سديم بود.