بررسي ساختار سکونتگاه هاي روستايي در رابطه با عوامل مهم جغرافيايي در روستاهاي آستارا

عوامل گوناگوني در انتخاب موقعيت، استقرار مکاني و تحولات سکونتگاه هاي روستايي دخالت دارند، كه در بين عوامل طبيعي، زمين به عنوان زيستگاه انسان و بستر فعاليت هاي عمراني در هر سرزميني نقش بسزاي را ايفا مي نمايند. استان گيلان با توجه به موقعيت جغرافيايي و شرايط آب و هوايي (بارش، رطوبت)، پوشش گياهي (جنگل و مرتع)، كوه و دريا در فرايند تحولات مساكن روستايي تحت تاثير زيادي قرار گرفته است و روند اين تغيير و تحولات در مساكن روستايي شهرستان مرزي آستارا به عنوان شمال غربي ترين شهرستان استان گيلان انگيزه انجام اين مطالعه شد.
اين تحقيق با استفاده از روش توصيفي – تحليلي و مطالعات کتابخانه اي و مشاهدات ميداني به استناد شکل هاي توپوگرافي 1:50000 زمين شناسي 1:250000 و 1:100000 انجام شده است.
نتايج مطالعات نشان داد: به سبب ساز و کار عوامل و توان هاي محيط طبيعي شهرستان و چشم اندازه هاي زيبايي نظير: سواحل دريا (روستاهاي سيبلي، دربند، ويرموني ...) جلگه هاي سرسبز (روستاهاي شيخ محله، هردشت، بي بي يانلو ...) كوه پايه هاي نيمه جنگلي (روستاهاي صيادلر، باسكم چال ...) و نهايتا آخرين سطوح ارتفاعي منطقه كه جزء سحر انگيزترين مناطق كوهستاني جنگلي مرتعي شمال كشور مي باشد (گردنه حيران، فندق پشته، آق مسجد ...) و البته در کنار همه توان هاي طبيعي، هم جواري با كشور آذربايجان، تغيير و تحول زيادي در نوع مصالح و فرم معماري در مساكن روستايي آستارا صورت گرفته است. گوناگوني محيط جغرافيايي، فروپاشي اتحاد جماهير شوروري و تحولات اقتصادي و اجتماعي دو دهه اخير سبب شده تا الگوي مسكن روستايي در آستارا متفاوت با ديگر نقاط كشور باشد.