بررسي وضعيت مولفه آلواستاز در بيماران مبتلا به اختلال دو قطبي (چكيده دهمين همايش پياپي ساليانه انجمن علمي روانپزشكان ايران)

هدف: آلواستاز (Allostasis) به فرآيند حفظ ثبات در جريان تغيير گفته مي شود. ازاين رو، فعاليت افراطي يا منظم سامانه هاي  (systems) آلواستاتيک، با پيامد هاي زيانباري براي مغز و بدن همراه است. اين کژکاري را «بار آلواستاتيک» (Allostatic Load) گويند که پيش بيني کننده بيماري به شمار مي رود. بررسي ها نشان داده اند که ترکيب بار آلواستاتيک بلند مدت، همراه با بي نظمي نظام عصبي خود مختار در افسردگي اساسي، با افزايش پلاکتهاي خون همراه است. از اين رو شايد بتوان اختلال خلق را از اين ديدگاه تبيين نمود. هدف اين مطالعه، بررسي وضعيت مولفه سامانه آلواستاز در بيماران مبتلا به اختلال هاي دو قطبي (BMD) بود.
روش: فشار خون 16 بيمار مبتلا به اختلال دو قطبي (به عنوان گروه آزمايشي) و 14 فرد عادي از جمعيت عمومي (گروه گواه) به عنوان مولفه آلواستاز، پيش از دوره درمان دارويي و پس از آن ارزيابي شد. داده ها به کمک آزمون آماريt  تحليل شدند.
يافته ها: يافته ها نشان دادند که وضعيت آلواستاز در اين بيماران تغيير نيافته است، اما متغيير فشار خون سيستوليک آزمودني هاي گروه آزمايشي پيش از درمان (p<0.01، t=3.63) و پس از آن (p<0.01،t=3.12 ) با گروه گواه تفاوت معني دار داشت.
نتيجه گيري: بيماران در مقايسه با گروه گواه (افراد عادي) از نظر شاخص مورد بررسي تفاوت دارند. الگوي مرحله اي اختلال هاي دو قطبي و بدتر شدن وضعيت بيماري در مراحل پاياني ممکن است نشان دهنده کژکاري سامانه آلواستاز باشد. بررسي شاخص هاي زيست شناختي معرف آلواستاز در بيماران مبتلا به اختلال هاي خلقي مي تواند در طرح مداخله هاي پيشگيرانه و باليني، پيش از آنکه وارد مرحله پيش آگهي بد شوند، سودمند باشد.