بررسي افسردگي در بيماران مبتلا به آرتريت روماتوئيد مراجعه کننده به کلينيک روماتولوژي (چكيده دهمين همايش پياپي ساليانه انجمن علمي روانپزشكان ايران)

هدف: بيماري آرتريت روماتوئيد شايعترين بيماري التهابي مزمن است. با توجه به اينکه بيماريهاي مزمن و ناتوان کننده از جمله عوامل خطر ابتلا به افسردگي مي باشند و به طور متقابل بر يکديگر تاثير دارند، در اين پژوهش ميزان شيوع افسردگي در مبتلايان به آرتريت روماتوئيد بررسي شده است.
روش: مطالعه حاضر از نوع توصيفي-مقطعي است و در آن 81 بيمار مبتلا به آرتريت روماتوئيد مراجعه کننده به کلينيک فوق تخصصي روماتولوژي از خرداد ماه 1386 تا شهريور 1387 به کمک پرسش نامه افسردگي بک و مصاحبه باليني ارزيابي شدند.
يافته ها: %22.2 مبتلايان به آرتريت روماتوئيد داراي افسردگي بودند. بيشترين شيوع افسردگي در مبتلايان به آرتريت روماتوئيد در گروه سني41-50  (38.1) ديده شد. %27.3 مردان و %21.4 زنان مبتلا به افسردگي بودند. %23.7 افراد متاهل مبتلا به آرتريت روماتوئيد، داراي افسردگي بودند در صورتي که در هيچ يک از افراد مجرد افسردگي گزارش نگرديد. همچنين افسردگي در%22.2  افراد مبتلا به ارتريت روماتوئيد ساکن در شهر و روستا ديده شد. %28.8 افراد داراي وضعيت اقتصادي پايين و %10.3 افراد داراي وضعيت اقتصادي بالا افسردگي داشتند. %20.9 مبتلايان به آرتريت روماتوئيد که بد شکلي مفاصل در آنها ديده نمي شد، افسرده بودند.
نتيجه گيري: با توجه به شيوع بالاي افسردگي در مبتلايان به آرتريت روماتوئيد از يک سو، قابل درمان بودن افسردگي و تاثير سودمند آن از سوي ديگر، غربالگري و تشخيص به موقع افسردگي در اين بيماران داراي اهميت است.