زمينه و هدف: با وجود اينکه برخي مطالعات نشان داده اند که حمايت طي زايمان، سبب بهبود پيش آگهي مادر در ارتباط با شيرخوار مي شود، اما اطلاعات علمي کافي در اين زمينه گزارش نشده است. در اين راستا مطالعه اي با هدف تعيين تاثير مراقبت حمايتي ماما طيّ زايمان بر تغذيه انحصاري با شير مادر در زنان نخست زا، در بيمارستان ام البنين (س) شهر مشهد انجام شد.
روش تحقيق: در اين مطالعه کارآزمايي باليني که از آذر 1386 تا خرداد 1387 انجام شد، 80 زن نخست زا با سن حاملگي 38 تا 42 هفته، جنين زنده واحد، با نمايش قله سر، پرده هاي جنيني سالم، اتساع دهانه رحم 3 تا 4 سانتيمتر، عدم وجود عوارض طبي طي حاملگي و عدم وجود شواهد زجر جنين يا تناسب سري - لگني، به صورت تصادفي در گروه مراقبت حمايتي و گروه مراقبت معمول قرار گرفتند. همه مادران از زمان تولد نوزاد تا شش هفته پس از زايمان، روزانه تغذيه شيرخوار را در فرم بازنگري ثبت مي کردند. ابزار گردآوري داده ها فرم مصاحبه، فرم معاينه و مشاهده، فرم بازنگري، مقياس تطابق ديداري، مقياس اضطراب اشپيل برگر و مقياس تجربه شيردهي بود. داده ها با استفاده از آزمون هاي تي، من ويتني، کاي دو و آزمون دقيق فيشر تجزيه و تحليل شدند.
يافته ها: فراواني تغذيه انحصاري با شير مادر در هفته چهارم و ششم پس از زايمان به طور معني داري در گروه مراقبت حمايتي بيشتر از گروه مراقبت معمول بود (به ترتيب P=0.023 و P=0.017).
نتيجه گيري: مراقبت حمايتي ماما تاثير مثبتي بر شيردهي دارد؛ بنابراين پيشنهاد مي شود مراقبت حمايتي به عنوان راهکاري به منظور تقويت تغذيه انحصاري با شير مادر و حفظ سلامت شيرخوار به کار گرفته شود.