نقش لندفرم ها در فرسايش پذيري (مطالعه موردي حوضه حسنجون)

ويژگي هاي ژئومورفولوژي پايه و اساس بررسي هاي منابع طبيعي حوضه هاي آبخيز به شمار مي رود، زيرا اين ويژگي ها تحت تاثير عوامل زيادي مانند اقليم و خاك، هيدرولوژي، اكولوژي، زمين شناسي و غيره قرار دارند كه مي توانند اشكال فرسايشي را به وجود آورند. بدون شك اشكال فرسايشي نيز متناسب با خصوصيات و ويژگي هاي ژئومورفولوژي توسعه خواهند يافت. در اين تحقيق با استفاده از نقشه هاي توپوگرافي، زمين شناسي، تصاوير ماهواره اي، عكس هاي هوايي وGIS  به شناسايي اشكال ژئومورفولوژي موجود در محيط در ارتباط با ساير پارامترهاي طبيعي (منابع آب و خاك، ويژگي هاي فيزيكي حوضه و زمين شناسي و ...)، و تاثير اين عوامل بر فرسايش پذيري خاک در منطقه، مورد مطالعه قرار مي گيرد.
نتايج مطالعات نشان دادکه سيماي ژئومورفولوژي منطقه مورد مطالعه بر اساس مشخصات ارتفاعي، شيب و تظاهرات شكل شناسي عوارض زمين به ترتيب به واحدهاي كوهستان (1) تپه ماهور (2) دشت دامنه اي و مخروط افكنه (3) قابل تفكيك هستند در مجموع 12 رخساره ناشي از فرايند هاي مختلف ژئومرفولوژي مشخص شد، كه از اين ميان رخساره توده سنگي با پوشش فرسايش و نهشته هاي منفصل همراه با خاک مناسب جهت پوشش گياهي مرتعي تا حدود 20 درصد رخنمون سنگي ميان پوشش هاي خاکي در واحد كوهستان تا تيپ دامنه منظم (38.5 درصد از كل مساحت حوضه) بيشترين سطح را به خود اختصاص داده است، از بين اشكال فرسايشي (فرسايش سطحي) به نحو چشمگيري در منطقه وجود دارد كه به صورت لكه هاي روشن در سطح خاك فاقد پوشش گياهي و يا با پوشش گياهي ضعيف است، تقريبا در تمامي سطوح حوضه قابل مشاهده است. علاوه بر عوامل طبيعي، عوامل انساني نيز با عدم رعايت اصول مرتع داري و فقر پوشش گياهي مي تواند در گسترش چنين اشكالي موثر مي باشند.