بررسي گسل ها، توان لرزه زايي و خطر زمين لرزه در مخروط افكنه هاي شمال شرق درياچه اروميه

مخروط افکنه ها يکي از اشکال ژئومورفولوژيکي پايکوهي در مناطق خشک و نيمه خشک مي باشند که با وجود موقعيت مناسب براي اجراي برنامه هاي عمران و توسعه سكونتگاهي، نسبت به فرايندهاي مخاطره آميز ژئومورفيک از جمله رخداد زمين لرزه حساس هستند. سطوح اين مخروط افکنه ها در حال حاضر بستر فعاليت هاي مختلف انساني خصوصا فعاليت هاي کشاورزي و استقرار سکونتگاه هاي متعدد است. اين منطقه يکي از مراکز مهم تامين کننده نيازهاي زراعي و کشاورزي بازار تبريز به شمار مي آيد. مخروط افکنه ها در اين منطقه به دلايلي چند از جمله نزديکي به گسل ها و دارا بودن سازندهاي سست و متخلخل (آبرفت هاي کواترنر)، در معرض خطرات ناشي از زلزله هستند. فعاليت لرزه خيزي اين گسل ها از طريق داده هاي تاريخي و دستگاهي مورد بررسي قرار گرفته است. باتوجه به سوابق رخداد زمين لرزه هاي متعدد و گاها بزرگ و احتمال رخداد آن در آينده، توان لرزه زايي گسل هاي منطقه با روش هاي زارع (1384)، اشجعي و نوروزي (پورکرماني و همکار، 1376)، محاسبه و نتايج حاصله نشان مي دهد، که گسل هاي منطقه و مجاور آن توان ايجاد زمين لرزه هايي به بزرگي بيش از 6 ريشتر را دارند. بررسي ها همچنين نشان مي دهد قابليت لرزه زايي گسل ها با طول گسل ارتباط مستقيم وجود دارد.