سابقه و هدف: براي اتصال سيم ارتودنسي به براکت، از ليگاچورهاي الاستومري استفاده مي شود ولي تغيير رنگ و شل و در نهايت پاره شدن آنها تحت تاثير عوامل محيط دهان از مشکلات شايع مي باشد. با توجه به عدم بررسي تاثير دهانشويه ها بر خصوصيات مکانيکي ليگاچورها، اين تحقيق با هدف مقايسه تاثير دو دهانشويه ارتوکين و اورال بي بر روي استحکام پارگي ليگاچورهاي الاستومري در شرايط in-vitro در دانشکده دندانپزشکي دانشگاه آزاد اسلامي تهران در سال 1387-88 انجام شد.
موارد و روش ها: اين تحقيق به روش Experimental و بر روي 100 ليگاچور الاستومري شفاف شرکت دنتاروم، ساخت آلمان، انجام شد. 30 ليگاچور بر روي سه Jigمخصوص سوار کرده و به سه گروه شامل بزاق مصنوعي، اورال بي و ارتوکين تقسيم شدند. هر سه گروه Jig ها به مدت 4 هفته در بزاق مصنوعي نگهداري شدند ولي در گروه اورال بي و ارتوکين Jig ها دو بار در روز طبق دستور کارخانه سازنده در تماس با دهانشويه مربوط قرار گرفتند. سپس استحکام پارگي 10 ليگاچوراز هر گروه در بازه هاي زماني 24 ساعت، هفت و 28 روز، همچنين 10 ليگاچور بدون مداخله اندازه گيري شد. اطلاعات با استفاده از آناليز ANOVA و تست LSD مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت. استحکام پارگي ليگاچورها قبل از مداخله در بالاترين مقدار 1.93±26.59 نيوتن بود که اين ميزان نسبت به تمامي گروهها و در سه زمان نگهداري بيشتر بود و آزمون LSD نشان داد اين اختلاف معنا دار است.
يافته ها: تحقيق روي 40 نمونه و در 4 گروه به تعداد مساوي و در سه زمان پيگيري انجام گرفت. در گروه بزاق مصنوعي تفاوت معناداري بين سه مدت نگهداري در استحکام پارگي وجود ندارد. در گروه اورال بي و ارتوکين بعد 28 روز نگهداري حداقل استحکام وجود داشت و همچنين استحکام پارگي سه گروه در سه زمان نسبت گروه بدون مداخله کاهش داشت(p<0.001) .
نتيجه گيري: دهانشويه ها موجب کاهش استحکام ليگاچور مي شود و دو دهانشويه تاثير مشابه دارند.