بررسي تاثير استفاده از تمرينات ادراکي – حرکتي بر اختلالات رفتاري کودکان پنج تا هشت ساله مبتلا به اختلال کمبود توجه بيش فعالي

هدف: اين مطالعه تاثير استفاده از مهارت هاي ادراکي  حرکتي را بر کاهش اختلالات رفتاري کودکان پنج تا هشت ساله مبتلا به اختلال کمبود توجه  بيش فعالي بررسي کرده است.
روش: در اين پژوهش که از نوع شبه تجربي است، 26کودک پنج تا هشت ساله مبتلا به اختلال کمبود توجه بيش فعالي مراجعه کننده به چهار مرکز کاردرماني، به صورت تصادفي، به دو گروه آزمايش و شاهد تقسيم شدند. ابزار اين پژوهش، پرسشنامه کانرز والدين، سياهه رفتاري کودکان، آزمون کفايت حرکتي بروينينکس  اوزرتسکي بود. پس از اجراي مداخله که شامل شش هفته تمرينات ادراکي  حرکتي بود، از مادران دو گروه آزمايش و شاهد خواسته شد مجددا سياهه رفتاري کودکان را تکميل کنند. براي ارزيابي پس از مداخله، از آزمون مقياس حرکتي کودکان بروينينکس اوزرتسکي براي کودکان استفاده شد.
يافته ها: پس از پايان دوره مداخله، تمام حيطه هاي مهارت هاي ادراکي  حرکتي (مجموع حرکات درشت، جمع حرکات ظريف، هماهنگي اندام فوقاني و نمره کلي آزمون) بهبود و در حيطه مشکلات رفتاري (اضطراب، مشکلات اجتماعي، مشکلات توجه، رفتارهاي پرخاشگري، مشکلات ديگر) ميانگين گروه آزمايش کاهش قابل  ملاحظه اي نشان داد. در حيطه حرکات ظريف و نمره کلي آزمون کفايت حرکتي بروينينکس  اوزرتسکي در گروه شاهد نيز بين پيش آزمون و پس آزمون تفاوت معناداري ديده شد. در اختلالات رفتاري هم نتايج نشان دهنده کاهش رفتارهاي پرخاشگرانه و اضطراب بود.
نتيجه گيري: به نظر مي رسد که بهبود مهارت هاي حرکتي کودکان اين مطالعه باعث شده است که اين کودکان در موقعيت هاي بازي، تحصيلي و فعاليت هاي روزانه احساس کفايت و شايستگي بيشتري کنند. ميزان کسب موفقيت هاي بيشتر، شکست هاي کمتر و در نتيجه ارزيابي هاي مثبت تر، به کاهش پرخاشگري، اضطراب، مشکلات ديگر و به طور کلي مشکلات رفتاري کودکان اين مطالعه منجر شد.