مقايسه آنتي تيروئيد آنتي بادي ها و ميزان يد ادراري در افراد هيپوتيروئيد با افراد سالم در شهرستان رفسنجان در سال 1385

زمينه و هدف: اختلالات تيروئيدي از شايع ترين بيماري هاي غدد درون ريز مي باشند. مطالعه حاضر با هدف مقايسه آنتي تيروئيد آنتي بادي ها و يد مصرفي در افراد هيپوتيروئيد با افراد سالم، طراحي و اجرا گرديد.
مواد و روش ها: طي يک مطالعه مقطعي، به روش نمونه گيري غيراحتمالي آسان مبتني بر هدف تعداد 75 نفر (28 مرد و 47 زن) با سن بين 20 تا 75 سال با تشخيص هيپوتيروئيد (TSH>5mIU/L،T₄<60nmol/l ، T₃RUP=30 - 40%) به عنوان گروه مورد و 75 نفر که از نظر سن و جنس با گروه مورد يکسان بودند ولي TSH و T₄ طبيعي داشتند، به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. ميزان يد ادراري، آنتي تيروپراکسيداز (Anti-TPO) وآنتي تيروگلوبولين (Anti-Tg) در دو گروه مقايسه شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS و آزمون هاي آماري Fisher’s Exact Test و t-test مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند و p<0.05 معني دار تلقي گرديد.
يافته ها: در بيماران هيپوتيروئيدي به صورت معني داري ميزان يد ادراري کمتر (p<0.0001) و غلظت سرمي Anti-TPO و Anti-Tg از گروه کنترل بيشتر )به ترتيب p<0.0001 وp<0.0001 ) بود. در گروه مورد،  %50افراد سنين بالاتر از 60 سال داراي کمبود يد ادراري بودند.
نتيجه گيري: يکي از دلايل اصلي هيپوتيروئيدي در نمونه هاي مورد مطالعه، بيماري هاي خودايمني تيروئيد بود و به نظر مي رسد علت خودايمني افزايش مصرف يد نباشد. به علاوه در افراد سالخورده مورد بررسي، مشکل کمبود يد همچنان باقي است و لازم است با توجه به شرايط خاص اين افراد، از طرق ديگري اقدام به جبران کمبود يد در آنها نمود.