آموزش روانشناختي کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال دو قطبي و خانواده هاي آنها (چكيده دهمين همايش پياپي ساليانه انجمن علمي روانپزشكان ايران)

در دو دهه اخير، تشخيص اختلال دو قطبي در کودکان شايع بوده و يک پديده نادر تلقي نمي شود. اختلال دو قطبي در نوجوانان از جنبه هاي مختلف مانند نحوه شروع، دوره بيماري، نوع علايم و درمان با اختلال دو قطبي بزرگسالان تفاوت دارد. اما مهم ترين چالش در اين ميان، درمان اختلال در اين رده سني از بيماران است. درمان در اين گروه اهميت خاص خود را دارد، چرا که شروع اين اختلال در اين دوره که فرد يکي از مهم ترين سال هاي رشد و تکامل اجتماعي و رواني خود را مي گذراند مي تواند بسيار آسيب زننده باشد. اين موضوع آن جا اهميت پيدا مي کند که مطالعات نشان داده اند پاسخ به درمان در اين گروه ضعيف بوده و فازهاي اوليه معمولا به سختي کنترل مي شوند. از مهم ترين عواملي که بايد در درمان اين گروه از بيماران در نظر داشت اهميت نقش خانواده و آگاهي آنان است. به نظر مي رسد آگاهي دادن و آموزش خانواده ها در کاهش تنش و هيجان آنها مهم بوده و در کنار دارو درماني مي تواند تاثير بسيار مثبتي در کاهش عود اين بيماران داشته باشد. آموزش خانواده بايد جنبه هاي مختلف بيماري را در برگيرد، اين مباحث شامل علل بيماري (وراثت-محيط)، علایم بيماري، پيش آگهي و درمان مي گردد. بيمار و خانواده بايد از طبيعت مزمن، نياز به درمان طولاني مدت و احتمال عود بيماري آگاه شوند. آموزش روانشناختي باعث افزايش همکاري بيمار و خانواده جهت درمان طولاني مدت اختلال مي گردد.