بررسي فراواني عفونت هاي بيمارستاني و عوامل مرتبط با آن در بخش مراقبت هاي ويژه (ICU) بيمارستان شهيد مصطفي خميني تهران بر اساس سيستم NNIS

سابقه و هدف: عفون تهاي بيمارستاني به عنوان يکي از معضلات قرون گذشته و حاضر بوده و سبب تحميل هزينه هاي سنگين به سيستم هاي بهداشتي، زياد شدن مدت زمان بستري و افزايش مورتاليتي و موربيديتي بيماران مي گردد. لذا شناخت شيوع و عوامل مرتبط با عفونت هاي بيمارستاني و راه هاي جلوگيري از ايجاد آن داراي اهميت ويژه اي مي باشد.
مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع توصيفي تحليلي بوده و به صورت آينده نگر در سال هاي (86 – 1385)، برروي 691 نفر از بيماران بستري شده در ICU انجام شده است. گردآوري اطلاعات بر اساس پرسش نامه طراحي شده توسط سيستم NNIS صورت گرفت. بيماران مرتبا از لحاظ علايم باليني کنترل شده و در صورت مشکوک بودن به عفونت بر اساس علايم باليني و معيارهاي سيستم ذکر شده، آزمايش و کشت هاي لازم جهت آنها انجام شد. داده ها با استفاده از نر مافزار آماري SPSS ويرايش 15 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.
يافته ها: فراواني عفونت بيمارستاني در بخش مورد بررسي 10.85% بود. شايع ترين محل هاي عفونت به ترتيب، ريه 77.3% سيستم ادراري 18.7% محل جراحي 2.7% و جريان خون 1.3% بودند. شايع ترين عوامل باکتريال در عفونت هاي ريه آسينتوباکتر، سيستم ادراريE-coli ، محل جراحي استافيلوکوک طلايي و کلسبيلا و جريان خون، انتروکوک بودند. فراواني پنوموني ب هطور معناداري بيش ا ز ساير عفون تها بود (P=0.01). همچنين بين طول مدت بستري و ايجاد عفونت بيمارستاني رابطه معني دار ديده شد (P=0.001) و ليکن ميان سن، جنس و استفاده از روش هاي درماني تهاجمي و ايجاد عفونت بيمارستاني رابطه معني دار وجود نداشت.
نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي تحقيق افزايش طول مدت بستري، سبب بالا بردن ريسک ابتلا به عفونت ميشود. همچنين اهميت رعايت مسایل بهداشتي توسط کارکنان بخش ICU و استفاده از روش هاي درماني تهاجمي فقط در مواقع لزوم و به کارگيري روش هاي آسپتيک در انجام پروسه هاي درماني پيشنهاد مي شود.