هدف: هدف تحقيق حاضر، مقايسه تصوير بدني زنان يائسه ورزشکار و غيرورزشکار بود.
روش بررسي: آزمودنيهاي اين تحقيق را تعداد 60 نفر زن يائسه 43 تا 53 ساله تشکيل دادند که به صورت نمونه گيري خوشه اي طبقه اي از ميان زنان ورزشکار و غير ورزشکار منطقه 6 تهران انتخاب شدند. ابزار جمع آوري اطلاعات شامل پرسشنامه اطلاعات فردي محقق ساخته، همچنين پرسشنامه خود توصيفي بدني بود که از 11 خرده مقياس قدرت، استقامت، هماهنگي، سلامت عمومي، انعطاف پذيري، عزت نفس، لياقت ورزشي، چربي، ظاهر بدني، فعاليت بدني و کل بدن تشکيل شده است. از آزمون هاي کولموگروف اسميرنوف و آزمون T مستقل براي تحليل داده ها استفاده شد.
يافته ها: نتايج آماري (P£0.05) نشان داد که تصوير بدني زنان يائسه ورزشکار در تمامي خرده مقياسهاي تصوير بدني از جمله قدرت، استقامت، چربي بدن، ظاهر بدن، سلامت عمومي هماهنگي، انعطاف پذيري، عزت نفس، فعاليت بدني، لياقت ورزشي و کل بدن به طور معني داري از زنان يائسه غير ورزشکار بهتر بود.
نتيجه گيري: به نظر مي رسد که انجام فعاليت بدني مستمر، اثرات مطلوبي بر شاخص رواني تصوير بدني زنان يائسه دارد و زنان يائسه مي توانند با انجام تمرينات ورزشي مستمر، اثرات مخرب رواني ناشي از يائسگي را در خود تقليل دهند.