شيمي درماني با رژيم هاي بر مبناي تاكسان به عنوان يك فاكتور خطر در ايجاد آمنوره ناشي از شيمي درماني (CIA)

مقدمه: هدف از اين مطالعه بررسي تاثير شيمي درماني هاي مختلف بر وقوع آمنوره ناشي از شيمي درماني(CIA) در خانم هاي قبل از منوپوز مبتلا به سرطان پستان در سنين مختلف مي باشد.
روش بررسي: اين يك مطالعه پيگيري كننده بر روي 226 زن پره منوپوز مبتلا به سرطان پستان است كه يكي از سه رژيم شيمي درماني شامل: 1) روش قديمي CMF(سيكلوفسفاميد، متوتركسات، فلوئوراوراسيل) 2) شيمي درماني بر مبناي آنتراسيكلين 3) شيمي درماني بر مبناي تاكسان و آنتراسيكلين را دريافت كرده بودند. تمام بيماران در كلينيك سرطان پستان جهاد دانشگاهي واحد علوم پزشكي تهران درمان و پيگيري شده اند آناليزهاي آماري با استفاده از نرم افزار SPSS انجام و براي تعيين ريسك فاكتورهاي CIA از مدل هاي logestic regression و cox-regression استفاده شده است.
يافته ها: از 226 خانم با ميانگين سني 40 سال (26 تا 56 سال) كه در مطالعه شركت داده شدند، 154 نفر (%68.1) دچار CIA شدند. CIA در 151 نفر (%56.6) پايدار ماند. CIA در %25.5 از خانم هاي درمان شده با رژيم قديمي و در %66.7 از خانم هاي درمان شده با رژيم هاي حاوي آنتراسيكلين و در %78.7 از خانم هاي درمان شده با رژيم هاي بر مبناي آنتراسيكلين و تاكسان ايجاد شده است. در نتيجه، فركانس CIA در خانم هايي كه با رژيم هاي حاوي تاكسان شيمي درماني شده اند، نسبت به گروه هاي ديگر خيلي بالاتر بوده است (P=0.015). اگرچه وقوع  CIAدر تومورهاي غير حساس به هورمون PR^-) و (ER^- در مقايسه با تومورهاي حساس به هورمون ER⁺) و (PR⁺  كه شيمي درماني شده اند مختصري بيشتر بود، ليكن اين مساله از نظر آماري معني دار نشد (P=0.629).
در ميان تمام ريسك فاكتورهاي بررسي شده در مطالعه فقط رژيم هاي بر مبناي تاكسان و آنتراسيكلين (CI=1.6-9.8 و odds ratio =0.059) و سن بالاتر از 40 سال (1.9-66 وCI 95%  و odds ratio %3.5) مهم ترين فاكتورها در ايجاد CIA بودند.
نتيجه گيري: نوع شيمي درماني و سن بيماران در شروع سرطان پستان مهم ترين فاكتورهاي خطر در ايجاد CIA هستند و رژيم هاي بر مبناي تاكسان نسبت به بقيه رژيم ها به CIA بيشتري منجر مي شوند.