بررسي الگوي مقاومت آنتي بيوتيکي در سويه هاي هليکوباکترپيلوري جداشده از بيماران شهرکرمان در سال 1388

مقدمه: پيامدهاي عفونت با هليکوباکترپيلوري شامل گاستريت، زخم پپتيک و آدنوکارسينوماي معده است که در ايران شايع مي باشند. از آنجا که الگوهاي مقاومت آنتي بيوتيکي هليکوباکترپيلوري از لحاظ جغرافيايي متفاوت مي باشد نياز جدي براي مطالعات منطقه اي وجود دارد.
روش: تعداد 63 ايزوله هليکوباکترپيلوري از فروردين ماه تا آذر ماه 1388 از کشت نمونه هاي بيوپسي معده 191 بيمار مراجعه کننده به بخش اندوسکوپي بيمارستان افضلي پور شهر کرمان جدا شد. مشخصات دموگرافيک بيماران شامل سن، جنس، علت مراجعه، سابقه مصرف دارو و ... قبل از نمونه برداري ثبت شد و وضعيت حساسيت به شش آنتي بيوتيک رايج در درمان عفونت هليکوباکترپيلوري، شامل مترونيدازول، کلاريترومايسين، تتراسايکلين، آموکسي سيلين، سيپروفلوکساسين و فورازوليدون بررسي شد. براي تعيين الگوي مقاومت آنتي بيوتيکي ايزوله ها از روش Modified disk diffusion test استفاده شد. داده ها با استفاده از برنامه SPSS16 تحليل و براي تعيين معني داري، آزمون مجذور مربعات مورد استفاده قرار گرفت.
يافته ها: ميزان مقاومت به مترونيدازول 55.5%، کلاريترومايسين 30.1%، تتراسايکلين 3.1%، آموکسي سيلين 26.9% و سيپروفلوکساسين 7.9% بود و هيچ مقاومتي به فورازوليدون مشاهده نشد. در اين مطالعه از 63 ايزوله هليکوباکترپيلوري 8 ايزوله (12.7%) به هر شش آنتي بيوتيک کاملا حساس بودند، 35 نمونه (55.6%) تنها به يک آنتي بيوتيک مقاوم بودند، 16 نمونه (25.4%) به 2 آنتي بيوتيک و 4 نمونه (6.3%) به 3 آنتي بيوتيک مقاومت نشان دادند. مقاومتي به بيش از 3 دارو مشاهده نشد.
نتيجه گيري: با توجه به ميزان مقاومت آنتي بيوتيکي در اين مطالعه به نظر مي رسد که بايد تست تعيين حساسيت آنتي بيوتيکي در مورد ايزوله هاي هليکوباکترپيلوري قبل از شروع درمان انجام شود.