ارزش شاخص اندازه دور کمر جهت پيش گويي مقاومت به انسولين در مقايسه با سندرم متابوليک در سالمندان آسايشگاه کهريزک

هدف: هدف اين مطالعه، ارزيابي مقايسه اي رابطه اندازه دور کمر با سندرم متابوليک جهت پيش گويي مقاومت به انسولين در گروهي از سالمندان بود.
روش بررسي: در يک مطالعه مقطعي از ميان 225 سالمند 60 ساله يا بيشتر با اطلاعات باليني کامل 94 نفر (42 مرد و 52 زن)، که قادر به امضا فرم رضايتناه نمره بالاتر از 20 در آزمون رواني مختصر بودند و تمايل شرکت در مطالعه را داشتند، وارد مطالعه شدند. حساسيت به انسولين با استفاده از نمايه ارزيابي مدل هوموستاز تعيين شد. مقاومت به انسولين به صورت بالاترين چارک اين نمايه تعريف شد.
يافته ها: در هر دو جنس، دور کمر و نمايه ارزيابي مدل هوموستاز رابطه قوي مثبتي با هم داشتند. دور کمر مطلوب براي مردان 94.5cm و براي زنان 90.5cm بود. حساسيت و ويژگي بالاي دور کمر در مردان (به ترتيب 0.80 و 0.84) نشان دهنده8 توانايي بالاي اين شاخص در تشخيص مبتلايان به مقاومت به انسولين بوده که مي توان تمامي مردان غير مبتلا به مقاومت به انسولين را به طور صحيح شناسايي کند.
نتيجه گيري: در اين مطالعه، مقدار مرزي 94.5cm به عنوان شاخص مقاومت به انسولين در مردان تعيين شد. به نظر مي رسد که تعيين دور کمر، مستلزم انجام مطالعات بيشتر بر روي جمعيتهاي بزرگتر از افراد مبتلا به سندرم متابوليک است.