اثرات پيش درماني پنتوکسي فيلين و N- استيل سيستئين بر آسيب کليوي ايجاد شده به دنبال ايسکمي- پرفيوژن مجدد کبد

مقدمه: ايسكمي– پرفيوژن مجدد (IR) كبد از پيامدهاي شايع اعمال جراحي به ويژه پيوند کبد مي باشد که اغلب موجب اختلال عملكرد اين عضو مي شود. آسيب حاد كبدي ايجاد شده مي تواند منجر به پاسخ هاي التهابي سيستميك گردد كه در نهايت موجب آسيب اعضاي دور مانند قلب، ريه و كليه مي شود. در اين مطالعه اثر يک مهارکننده قدرتمند تشکيل سيتوکين هاي التهابي (پنتوکسي فيلين،(PTX  و يک آنتي اکسيدان شناخته شده (-N استيل سيستئين،(NAC  بر اختلال عملکردي و استرس اکسيداتيو کليه متعاقبIR  کبدي مورد بررسي قرار گرفت.
روش: پنج گروه 6 تايي موش صحرايي نر استفاده شد. گروه اول شاهد (Sham) جراحي بود و در گروه دوم 90 دقيقه ايسکمي نسبي توسط مسدود نمودن شريان كبدي و وريد باب ايجاد و سپس پرفيوژن مجدد (4 ساعت) القا شد. در گروه سوم و چهارم،PTX  و NAC به صورت مجزا قبل از ايسکمي و در گروه آخر هر دو دارو با هم به صورت داخل صفاقي تزريق شد. آلانين ترانس آميناز ((ALT، آسپارتات ترانس آمينازAST))، آلكالين فسفاتاز(ALK) ، اوره و كراتينين (Cr) سرم و هم چنين ميزان مالون دي آلدئيد (MDA) و گلوتاتيون (GSH) بافت کليه در کليه گروه ها اندازه گيري و مقايسه شد.
يافته ها: افزايش معني دار غلظت سرمي  ALTو AST بيانگر ايجاد آسيب کبدي در گروه IR نسبت به گروه شاهد (Sham) بوده و افزايش معني دار غلظت اوره و نيز افزايش ميزان MDA و کاهش GSH بافت کليه در گروه IR نسبت به گروه شاهد بيانگر ايجاد آسيب عملكردي و اكسيداتيو کليوي بود. تجويز PTX به تنهايي و PTX+NAX توانست از افزايش غلظت MDA در کليه به طور معني داري جلوگيري نمايد. هم چنين تجويز مجزا و هم زمان  PTXو NAC در پيشگيري از کاهش GSH کليوي داراي اثر قابل توجهي بود.
نتيجه گيري: پيش درماني با PTX و NAC قبل از ايسکمي– پرفيوژن مجدد کبد مي تواند اثرات حفاظتي در جلوگيري از ايجاد استرس اکسيداتيو کليوي از طريق کاهش ميزان MDA و حفظ غلظت گلوتاتيون سلولي داشته باشد.