هدف: هدف اين مطالعه چند مرکزي، بررسي عوامل پيش بيني کننده ناتواني و عوامل دخيل در مرگ و مير در افراد سالمند بود.
روش بررسي: اين مطالعه توصيفي آينده نگر با استفاده از اطلاعات جمع آوري شده از بيماران ترومايي که در سالهاي 77-78 در يکي از مراکز درماني سينا، شهدا و فياض بخش بستري شده بودند، انجام گرفت. تمام افراد بالاي 65 سال که نياز به بستري نداشته و يا در بدو مراجعه به بيمارستان فوت کرده بودند از مطالعه حذف شدند. فرم مخصوص مرکز تروما شامل اطلاعات دموگرافيک بيماران، مکانيسم تروما، نوع و شدت آسيب براي تمامي اين بيماران تکميل شد؛ در زمان بستري ساير اطلاعات شامل اقدامات درماني انجام گرفته و نتايج کلي (ترخيص، فوت و يا ساير موارد) به اين فرمها اضافه گرديد. در نهايت اين اطلاعات مورد آناليز قرار گرفت.
يافته ها: تعداد کل بيماران در اين مطالعه 296 نفر با ميانگين سني 8.71 سال بود. تصادف با وسايل نقليه، شايعترين مکانيسم تروما در اين بيماران بود. در طي مطالعه، 18 نفر (%1.6) فوت کردند که بيشترين موارد آن در ICU اتفاق افتاد.
نتيجه گيري: نوع و ميزان آسيب بر اساس معيارهاي ISS (شدت آسيب) و GCS (مقياس سطح هوشياري گلاسکو) مهمترين فاکتورهاي پيش گويي کننده فوت بودند. آمار نشان داد که انجام جراحي عمومي با افزايش مرگ و مير ارتباطي نداشت، اين در حالي است که جراحي ارتوپدي در کاهش آن موثر بود.