نقش تعاملي ويژگي هاي شخصيتي و فعاليت بدني بر تحول رواني اجتماعي سالمندان

عبدلي بهروز; شمسي پوردهكردي پروانه; شمس امير

مشخصات مقاله

عنوان نشریه:

سالمند : بهار 1388 , دوره 4 , شماره 11 ; از صفحه 7 تا صفحه 15 .

عنوان مقاله:

نقش تعاملي ويژگي هاي شخصيتي و فعاليت بدني بر تحول رواني اجتماعي سالمندان

نویسندگان:

عبدلي بهروز*, شمسي پوردهكردي پروانه, شمس امير

آدرس:

* تهران، اوین، دانشگاه شهید بهشتی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی

چکیده:

هدف: هدف تحقيق حاضر، تعيين نقش تعاملي فعاليت بدني و ويژگي هاي شخصيتي در تحول رواني – اجتماعي سالمندان بود.
روش بررسي: تحقيق حاضر از نوع پس رويدادي (علي – مقايسه اي) بود که در آن 300 سالمند فعال و غير فعال شهر تهران با دامنه سني 60-85 سال از بين افرادي که به طور نظم در فعاليت هاي بدني شرکت داشتند و افرادي که در اين فعاليت ها شرکت نمي کردند به صورت در دسترس، به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. تمامي سالمندان پرسشنامه تحول رواني – اجتماعي هاولي و پرسشنامه ويژگي هاي شخصيتي آيزنک را تکميل کردند. داده ها با استفاده از روش هاي آمار توصيفي (مانند ميانگين و انحراف معيار) و آمار استنباطي (مانند آزمون هاي تحليل واريانس عاملي و t مستقل) با نرم افزار SPSS نسخه 5.11 در سطح معني داري P<0.50 تجزيه و تحليل شدند.
يافته ها: نتايج نشان داد 70 درصد از سالمندان فعال و 68 درصد از سالمندان غير فعال در دامنه سني 60-70 سال و 50 درصد از سالمندان فعال و 3.53 درصد از سالمندان غير فعال سطح تحصيلات ديپلم و 7.46 درصد از سالمندان فعال و 7.56 درصد از سالمندان غير فعال به لحاظ وضعيت اقتصادي در سطح متوسط قرار داشتند. همچنين نتايج نشان داد که سالمندان فعال داراي ويژگي هاي شخصيتي برونگرايي و ثبات بالاتري هستند و سالمندان فعال برون گرا و با ثبات در ويژگي تحول رواني – اجتماعي برتر از سالمندان غير فعال بودند.
نتيجه گيري: فعاليت بدني تعامل بين ويژگي هاي شخصيتي با تحول رواني – اجتماعي را تعديل مي کند. بنابراين، احتمالا سبک زندگي فعال در طول عمر، در تعامل با ويژگي هاي شخصيتي، تحليل رفتن آمادگي جسماني، رواني و اجتماعي زود هنگام در دوران سالمندي را به تعويق مي اندازد.