ارتباط وضعيت شناختي و توانايي عملکردي در سالمندان آسايشگاه خيريه کهريزک

هدف: در مطالعه حاضر، ارتباط بين اختلال شناختي و اجزاي عملکرد روزانه در سالمندان ساکن آسايشگاه خيريه کهريزک مورد مطالعه قرار گرفت.
روش بررسي: در يک مطالعه مقطعي با شرکت 184 نفر از سالمندان آسايشگاه کهريزک وضعيت شناختي و عملکرد روزانه آنها به ترتيب با استفاده از پرسشنامه هاي «بررسي مختصر وضعيت شناختي» و «بارتل» مورد ارزيابي قرار گرفت.
يافته ها: داده ها نشان داد %31.7 از شرکت کنندگان وضعيت شناختي طبيعي و %63.3، دچار اختلال شناختي بودند. ارتباط بين وضعيت شناختي و وضعيت عملکرد روزانه بعد از تصحيح عوامل مداخله گر معني دار بود (r=0.2 و P=0.01). با استفاده از رگرسيون لجستيک چند گانه، ارتباط بين اختلال شناختي و اختلال عملکردي سنجيده شد (p=0.05). نسبت شانس براي اختلال عملکردي روند رو به تزايدي با افزايش شدت اختلال شناختي داشت (براي اختلال شناختي خفيف =1.13 نسبت شانس با فاصله اطمينان 0.54-2.37 و براي اختلال شناختي متوسط تا شديد =3.67 نسبت شانس با فاصله اطمينان 0.39-34.35). ارتباط بين اختلال اجزاي بارتل و وضعيت شناختي نشان داد بين توانايي استحمام و وضعيت شناختي (=2.33 نسبت شانس با فاصله اطمينان 1.14-4.72) و همچنين بين توانايي حرکت کردن و وضعيت شناختي (=2.96 نسبت شانس با فاصله اطمينان 1.30-6.75)، معني دار بود.
نتيجه گيري: به نظر مي رسد وضعيت شناختي مي تواند عامل پيش بيني کننده وضعيت عملکرد روزانه در سالمندان باشد.