تلاقي مرتبه اول و تلاقي مرتبه دوم از مفهوم "ورزيدن" در فلسفه ويتگنشتاين

در اين مقاله اولا نشان داده شده که تلقي متعارف از مفهوم "ورزيدن" در فلسفه ويتگنشتاين عبارت است از تلقي درمانگرايانه. مطابق با اين تلقي، معيار هنجاري صحت و سقم کاربست واژگان را نمي توان در قالب کلمات قرار داد. اين تلقي را مي توان سويه سلبي ايده هنجارمندي قلمداد کرد. ثانيا استدلال خواهد شد که تلقي درمانگرايانه کفايت نمي کند. براي بدست دادن تلقي موجه از ايده هنجارمندي، سويه ايجابي مفهوم "ورزيدن" نيز بايد بدست داده شود. ثالثا، پيشنهاد مي شود که تفکيک ميان تلقي مرتبه اول و تلقي مرتبه دوم از مفهوم "ورزيدن" مي تواند راهي براي تبيين سويه ايجابي مفهوم ورزيدن باشد. مطابق با تلقي مرتبه اول، مولفه هاي مختلف مفهوم ورزيدن بايد بدست داده شوند. تلقي مرتبه دوم تاکيد مي کند که ورزيدن از سر تابن جاري است. تعامل با اشيا در جهان پيرامون در بنيادين ترين سطح مبتني بر ورزيدن است نه نظري هپردازي کردن.