هدف: از اين پژوهش بررسي توانايي استريوگنوز دهاني به مثابه شاخصي براي عملکرد حسهاي داخل دهاني در کودکان کم شنواي ٩ - ٦ ساله در مقايسه با کودکان سالم همسن است. روش: در اين پژوهش مقطعي - مقايسه اي ١٠ کودک کم شنواي شديد تا عميق 9 - 6 ساله با ٢٠ کودک سالم همسن از طريق آزمون تشخيص شکل از لحاظ توانايي استريوگنوز دهاني مورد مقايسه قرار گرفتند، براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار آماري spss11.5و آزمون t در سطح معناداري 0.05 استفاده شد. يافته ها: ميانگين و انحراف معيار استريوگنوز دهاني در کودکان کم شنوا 0.8±20 و در کودکان سالم 0.95±0.97 بود که اين تفاوت معنادار بود (P=0.001) و ميانگين وانحراف معيار مدت زمان صرف شده براي تشخيص اشکال برحسب ثانيه در کودکان کم شنوا 2.027±0.54 و در کودکان سالم 1.42±0.33 بود که در اين مورد هم تفاوت معنادار بود (P=0.001). نتيجه گيري: همان طور که يافته هاي اين پژوهش نشان داد، در کودکان کم شنوا به علت استفاده کمتر از گفتار وهمچنين رشد ناقص صداهاي گفتاري، گيرنده هاي حسي داخل دهان در آنها نيز به اندازه کافي تحريک نمي شوند و در نتيجه عملکرد اين حسها نيز دچار اختلال مي شود، که اين خود به مثابه عامل تاثيرگذار منفي بر توليد گفتار آنها خواهد بود؛ بنابراين بايد ارزيابي و تقويت حسهاي داخل دهاني لمس - فشار و حرکتي در برنامه هاي گفتار درماني اين کودکان مد نظر قرار گيرد.