بررسي اثر معيار خاک در بيابان زايي با استفاده از مدل مدالوس (مطالعه موردي منطقه حبله رود)

از مهمترين چالش هاي بشر در قرن حاضر در ابعاد گوناگون بيابان زايي بوده که از آن تحت عنوان تخريب اراضي نه تنها در مناطق خشک، نيمه خشک و خشک نيمه مرطوب بلکه در مناطق مختلف و به ويژه کشورهاي در حال توسعه ياد مي شود. مناسبترين روش براي بررسي عوامل موثر در تخريب اراضي و شدت بيابان زايي از نظر متخصصان استفاده از مدل هاي ارزيابي بيابان مي باشد. از مدل MEDALUS به علت آساني، در دسترس بودن داده ها و سازگاري با شاخصهاي موثرتر در تخريب اراضي استفاده شد. هدف از اين تحقيق ارايه نقشه تخريب اراضي حوزه حبله رود شمالي بر اساس معيار خاک و 6 شاخص آن مشتمل بر بافت، درصد مواد آلي، درصد سنگريزه عمقي (در درون پروفيل)، عمق خاک، ميزان هدايت الکتريکي و شيب است. بدين منظور ابتدا با کمک اطلاعات خاک شناسي موجود و واحدهاي کاري تعريف شده در منطقه، اقدام به حفر10  پروفيل خاک شناسي، تشريح و نمونه برداري در10  واحد خاک موجود در منطقه گرديد و شاخصهاي مورد نظر در آزمايشگاه اندازه گيري شدند. سپس نقشه تخريب اراضي از امتيازدهي هر شاخص با کمک جدولهاي مربوطه و ميانگين هندسي بدست آمد. در نهايت داده ها با کمک نرم افزارspss  و روش (One-Way ANOVA) تجزيه واريانس آماري شدند تا مقايسه اي بين شاخصها در خاک منطقه صورت گرفته و تعيين شود که آيا بين آنها اختلاف معني داري وجود دارد يا خير. نتايج نشان مي دهد که %4.16 از کل منطقه در کلاس بيابان زايي با شدت کم تخريب منابع خاک قرار گرفته و اختلاف معني داري بين شاخصها در سطح 0.05 وجود ندارد و تنها اختلاف معني دار در درصد سنگريزه خاک سطحي و در سطح 0.01 مي باشد.