هدف: هدف پژوهش حاضر، مقايسه هوش هيجاني و سبک دلبستگي کودکان داراي لکنت و بدون لکنت در مدارس راهنمايي پسرانه شهر اردبيل بوده است. روش: براي دستيابي به اين هدف از بين مدارس راهنمايي پسرانه شهر اردبيل در سال تحصيلي 87 - 86 تعداد 14 مدرسه (3700 دانش آموز) به صورت تصادفي انتخاب و پس از شناسايي دانش آموزان داراي لکنت (N=50)، تعداد 30 دانش آموز داراي لکنت با روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب و از لحاظ سن، جنس و تحصيلات با 30 نفر دانش آموز بدون لکنت همتاسازي شدند. سپس پرسشنامه هاي هوش هيجاني شوت و پرسشنامه پيوند با والدين پارکر و همکاران را تکميل کردند، همچنين روش پژوهش حاضر، تحليلي از نوع مقطعي - مقايسه اي بوده و در تحليل داده ها از آزمون t استفاده شده است. يافته ها: نتايج پژوهش حاضر، نشان داد که شيوع لکنت در مدارس راهنمايي پسرانه شهر اردبيل برابر با 1.35 درصد مي باشد و همچنين بين دانش آموزان داراي لکنت و بدون لکنت، درشش مولفه هوش هيجاني (ارزيابي هيجانات خود، ارزيابي هيجانات ديگران، ابراز هيجاني، تنظيم هيجاني، سودمندي هيجانات و حل مساله و تنظيم هيجاني ديگران) و سبک دلبستگي، تفاوت وجود دارد. نتيجه گيري: نتيجه کلي اين پژوهش نشان مي دهد که شيوع لکنت در جامعه مورد پژوهش حدود 0.35 درصد بالاتر از ميانگين کل کشور است و در کنار ديگر علل لکنت، مي توان متغيرهاي هوش هيجاني و سبک دلبستگي را نيز به عوامل لکنت اضافه کرد.