تحليل عوامل موثر بر نحوه استفاده از تسهيلات بانکي کشاورزي (مورد: شهرستان خوي)

با وجود اينکه اعتبارات رسمي کشاورزي نقش عمده اي در تامين سرمايه مورد نياز براي توسعه کشاورزي مي توانند ايفا کنند، ولي شواهد حاکي از آن هستند که بخش زيادي از وام هاي کشاورزي، دچار مخاطرات اخلاقي گرديده اند. پژوهش حاضر، بر اساس الگوي نظري ترکيبي که پژوهشگر طراحي کرده است، در پي بررسي نحوه هزينه کرد وام هاي کشاورزي و عوامل موثر بر هدايت صحيح آنهاست. نمونه تحقيق (120 نفر) از بين جامعه آماري (4592 نفر) شامل کشاورزان شهرستان خوي که در بين سال هاي 1386 - 1381 حداقل يک بار وام کشاورزي دريافت کرده اند، با استفاده از روش طبقه اي با انتساب متناسب انتخاب شد. يافته هاي مطالعه نشان داد، تنها 37.8 درصد از کشاورزان مورد مطالعه، وام دريافتي را به طور کامل در مسير کشاورزي هدايت کرده اند و 18.4 درصد از آنان کاملا دچار انحراف گرديده و بقيه وام ها نيز تا حدودي در اين زمينه دچار انحراف شده اند. طبق يافته ها، زمين زيرکشت 91 درصد از کشاورزان، 2 هکتار و کمتر بوده است که نشان دهنده خردي شديد اراضي و فراهم نبودن زمينه لازم براي به کارگيري سرمايه است. همچنين نتايج تحليل رگرسيون بيانگر آن است که متغيرهاي مبلغ وام پرداختي، تعداد دفعات نظارت کارشناسان بانک بر نحوه مصرف وام و سطح مالکيت اجرايي در سال زراعي 1386 - 1385، در مجموع، 60 درصد از تغييرات متغير وابسته ميزان مصرف وام هاي کشاورزي در فعاليت هاي کشاورزي را تبيين کرده اند.