سابقه و هدف: با توجه به مشکلات بارگذاري ايمپلنت با روش معمول و عدم موفقيت بارگذاري فوري در همه موارد و وجود گزارشي از موفقيت ايمپلنت expandable سارگون، به منظور تعيين تاثیر اين ايمپلنت، اين تحقيق روي بارگذاري فوري در fresh socket در ماکزيلا انجام شد.
مواد و روش ها: تحقيق به روش کارآزمايي باليني از نوع مقايسه قبل و بعد انجام گرفت. 24 ايمپلنت در 20 بيمار با ميانگين سن 14±44.8 قرار داده شد و توسط روکش موقت به صورت فوري بارگذاري شد. در صورت با ثبات بودن در هفته سوم روکش نهايي تحويل شد. ايمپلنت ها در هفته اول، دوم، سوم، ماه اول، دوم، سوم و ششم مورد معاينه قرار گرفتند. فاکتورهاي جنس، ناحيه قرار گيري، براکسيسم و کلنچينگ و مصرف سيگار مورد بررسي قرار گرفتند. ميزان عدم موفقيت و نقش عوامل مرتبط با آن با آزمون sign test مورد قضاوت قرار گرفت.
يافته ها: از 24 ايمپلنت 2 ايمپلنت به علت عدم همکاري بيمار حذف شدند. 10 ايمپلنت (45.4 درصد) پس از بارگذاري فوري، ثبات خود را از دست دادند. در اين موارد load برداشته شد و سيستم expansion دوباره فعال گرديد. تمامي اين موارد در پيگيري هاي بعدي باثبات بودند و دوباره بارگذاري شدند. کيفيت استخوان D3 شانس بروز لقي را 9 برابر افزايش ميدهد(P<0.001) . پس از مدت 6 ماه پيگيري، ميزان بقاي %100 به دست آمد.
نتيجه گيري: به نظر ميرسد بارگذاري فوري ايمپلنت هاي expandable در fresh socket، ميتواند درمان موفقي باشد. انجام مطالعات بيشتر و پيگيري در زمان طولاني تر توصيه مي گردد.