جايگاه ديپلماسي عمومي در سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران

تحولات عرصه بين الملل و قدرت گرفتن بيش از پيش بازيگران غيردولتي، موجب بروز تحولاتي در چگونگي عملکرد ديپلماسي شده است. امروزه دولت ها در قالب برنامه هايي براي برقراري ارتباط و تاثيرگذاري بر مخاطب عام و در چهارچوب ديپلماسي عمومي تلاش مي کنند، تا به برخي از اهداف سياسي خود دست يابند. در اين بين ايران، با توجه به قدرت نرم خود، از جمله کشورهايي است که توانايي بالقوه زيادي در جذب و تاثيرگذاري بر مخاطبان جهاني دارد. با اين حال هر چند گام هايي در اين مسير برداشته شده است، ولي هنوز برنامه مدون و منسجمي در قالب ديپلماسي عمومي تکوين نشده است. از اين رو ضرورت دارد تا با در نظر گرفتن توانايي هاي ايران، استراتژي مدوني براي ديپلماسي عمومي ارايه شود. اين استراتژي بايد شامل بهره گيري از کليه منابع قدرت نرم و طرح و شيوه هاي مشخصي براي برقراري ارتباط با مخاطبان باشد. همچنين الزامات ديپلماسي عمومي باعث مي شود تا نهادي در قالب دستگاه سياست خارجي، عهده دار تدوين و اجراي ديپلماسي عمومي باشد و ساير نهادها نقش مکمل را براي اين نهاد بازي کنند. بر اين اساس، در اين نوشتار تلاش مي شود تا جايگاه ديپماسي عمومي در ساختار سياسي ايران به ويژه در قالب دستگاه سياست خارجي ايران مورد بررسي قرار گيرد.