باري ديگر در آغاز راه (يادداشتي به مناسبت انتشار پنجاهمين شماره صفه و تقارن آن با پنجاهمين سالگرد تاسيس دانشگاه شهيد بهشتي)

انتشار پنجاهمين شماره صفه را و نيز تقارنش را با پنجاهمين سالگرد تاسيس دانشگاه شهيد بهشتي، به فال نيک و نشانه اي از موفقيت نسبي در راهي طولاني که تاکنون طي کرده ايم؛ گرچه معترفيم که کاستي هايي فراوان نيز در اين تجربه داشته ايم.
رسيدن به موفقيت انتشار پنجاه شماره صفه طي زماني نزديک به دو دهه تنها با همت و تلاش ياراني عزيز و نستوه ميسر شده است که هر يک سهمي بزرگ در استمرار حيات و ارتقاي مجله بر عهده داشته است. برخي از اين ياران ديگر همراه صفه نيستند و برخي نيز ديگر در ميان ما نيستند و به سراي باقي شتافته اند. براي همه آن ياران خيرات دنيوي و اخروي آرزو مي کنيم. اين تلاش ها بي گمان نقشي مهم در بدل شدن صفه به يکي از پرسابقه ترين و ديرپاترين مجله هاي معماري کشور داشته است و اکنون در اين فرصت ويژه از همه ياران همکار قدرداني مي کنيم. اما بي گمان مهم ترين سرمايه صفه خوانندگان و نويسندگانش بوده و هستند، کساني که در نگاه نخست به نظر مي رسد «ميهمانان» صفه باشند، اما در حقيقت «ميزبانان» و «حاميان» اصلي ايشان اند. نويسندگان به اميد رساندن پيام شان به خوانندگان با بزرگواري مقاله شان را به صفه مي سپارند، و خوانندگان به اميد خواندن سخناني که گوياي يافته هاي ناب نويسندگان است، به صفه توجه مي کنند.