بررسي مسایل و مشکلات تعاونيهاي زنان استان خوزستان و راه هاي ارتقاي کمي و کيفي آنها

در سالهاي اخير رشد کمي و کيفي مطلوب تعاونيهاي زنان، به عنوان يکي از نهادهاي خودجوش اقتصادي، از جايگاه ويژه اي برخوردار شده اما در بسياري از استانهاي کشور به دليل وجود برخي موانع اقتصادي و اجتماعي جايگاه اين تعاونيها کمتر مورد توجه مسوولان قرار گرفته است. از اين رو تحقيق حاضر با هدف شناسايي و بررسي مسایل و مشکلات تعاونيهاي زنان استان خوزستان و ارایه راه هاي ارتقاي کمي و کيفي آنها صورت گرفته است. جامعه آماري اين تحقيق شامل 1035 نفر از زنان عضو تعاونيهاي استان خوزستان و حجم نمونه آماري 257 نفر بوده که با استفاده از پرسشنامه، اطلاعات آنها جمع آوري و از طريق نرم افزار spss تجزيه و تحليل شده است. نتايج توصيفي نشان داد که مهمترين مانع و محدوديت يک شرکت تعاوني از ديدگاه زنان، ضعف جسماني آنان نسبت به مردان و مهمترين عامل موثر در افزايش حضور زنان در تعاونيها، مشاوره و توسعه ارتباطات انساني است. نتايج تحليلي نمايان ساخت که رابطه معني داري بين سابقه کاري، ويژگيهاي مديريتي، سطح سواد و ميزان سرمايه با ارتقا و پيشرفت در تعاونيها وجود دارد، ولي بين سن و ميزان درآمد با پيشرفت تعاونيها رابطه معني دار ديده نشد.