پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش باورهاي خودكارآمدي، خودگرداني و هوش در پيشرفت درسي دانش‌آموزان انجام شده است. نمونه‌اي مشتمل بر 60 كلاس از دانش‌آموزان دختر و پسر از ميان كلاسهاي پايه اول دبيرستانهاي تهران به شيوه نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چند مرحله‌اي انتخاب شد تا در اين پژوهش شركت كنند و به پرسشنامه‌ها جواب دهند. يادگيري خودگردان (SRL) در اين پژوهش بر اهميت ابعاد به هم تنيده راهبردهاي شناختي، فراشناخيت و انگيزشي كه يادگيرندگان در يادگيري از آن استفاده مي‌كنند، تاكيد دارد. تحليل داده‌ها نشان داد كه متغيرهاي پيش بين در اين تحقيق يعني هوش، خودگرداني و باورهاي خودكارآمدي به ترتيب، هر يک نقشي در پيش‌بيني پيشرفت درسي دانش‌آموزان پسر و دختر دارند. اين تحليل به طور جداگانه براي هر يك از دو گروه دانش‌آموزان دختر و پسر انجام گرفته و نقش متغيرهاي پيش‌بين در متغير ملاك مشخص شده است.