ناهنجاري هاي اكلوزالي و تغييرات چهره در بيماران مبتلا به بتاتالاسمي ماژور

زمينه: بتا تالاسمي ماژور شايع ترين اختلال تك ژني شناخته شده در ايران است و 25000 نفر به اين بيماري مبتلا هستند.
هدف: مطالعه به منظور تعيين ناهنجاري هاي اكلوزالي و تغييرات چهره در بيماران مبتلا به بتا تالاسمي ماژور انجام شد.
مواد و روش ها: اين مطالعه مقطعي در سال 1385 در زاهدان انجام شد. 281 بيمار مبتلا به بتا تالاسمي ماژور (162 مرد و 119 زن) در محدوده سني 2 تا 24 سال طي سه ماه (خرداد تا شهريور) جهت تعيين ناهنجاري هاي اكلوزالي و تغييرات چهره بررسي شدند. اطلاعات از طريق پرسش نامه و معاينه باليني به دست آمدند. داده ها با آزمون آماري مجذوركاي تحليل شدند.
يافته ها: شيوع ناهنجاري هاي اكلوزالي شامل ديپ بايت 22.4%، فاصله بين دنداني 15.7%، اپن بايت 3.6%، كراس بايت 5.7% و كرودينگ 29.5% بود. تغييرات چهره ناشي از بتا تالاسمي ماژور شامل بيني زيني شكل (60.1%)، پروتروژن فك بالا (25.6%) و صورت جوندگان (34.8%) بود. ناهنجاري هاي اكلوزالي و تغييرات چهره در مردان و زنان تفاوت چنداني با يكديگر نداشت. اكثر بيماران (85%) در دهه اول و دوم زندگي بودند. تغييرات چهره و ناهنجاري هاي اكلوزالي با افزايش سن بيش تر شده بود. اكلوژن غالب به ترتيب نوع يك، دو و سه بود. تشخيص سريع و تزريق خون باعث شيوع كم تر عوارض شده بود.
نتيجه گيري: با توجه به يافته ها، تشخيص سريع و درمان زودهنگام بيماري بتاتالاسمي باعث كاهش عوارض، ناهنجاري هاي اكلوزالي و تغييرات چهره مي شود. آگاهي والدين بايد در زمينه وضعيت دنداني فرزندشان افزايش يابد.