بررسيDMFT مولر اول دايمي (در فك بالا و پايين) در بيماران معاينه شده در بخش تشخيص و بيماريهاي دهان دانشكده دندانپزشكي دانشگاه علوم پزشكي تهران (سال 1376)

مطالعات اپيدمولوژيك نشان داده است كه پوسيدگي يا «تخريب عفوني بافتهاي سخت دندان» يكي از شايعترين عفونتها در انسان ميباشد. چند مطالعه در ايران به بررسي اين معضل بهداشتي پرداخته ولي هنوز به نتايج عملي مشخصي نرسيده است. در اين تحقيق وضعيت دندانهاي مولر اول فك بالا و پايين (كه خود شامل چهار متغير فرعي مي باشد) مورد بررسي قرار گرفته است؛ به اين منظور تعداد 1000 پرونده به روش انتخاب سيستماتيك از بين پرونده هاي بيماران سال 1376 در يك مطالعه توصيفي، تحليلي و از نوع مقطعي گذشته نگر مورد بررسي قرار گرفت و اطلاعات مورد نظر در فرم هاي از پيش طراحي شده وارد گرديد و سپس با نرم افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. ميانگين DMFT براي دندانهاي مولر اول MT=1.23) 3.47±0.50، FT=0.86، (DT=1.38 به دست آمد؛ بطور كلي تعداد دندانهاي كشيده شده فك پايين بيشتر از فك بالا و تعداد دندانهاي پوسيده درمان نشده، در فك بالا بيشتر از فك پايين بود (001/0 P<). نسبت DMFT دندانهاي مولر اول به DMFT دندانها در حدود 29% بود؛ اين امر نشانگر آن است كه پوسيدگي و عوارض آن در دندانهاي مولر اول بخش عمده اي از DMFT كل دهان را به خود اختصاص داده است؛ به همين دليل آموزش بهداشت و ساير روشهاي پيشگيري و حل مشكل اقتصادي در خدمات دندانپزشكي لازم به نظر مي رسد و پيشنهاد مي شود آموزشهاي ويژه اي در مورد نحوه رعايت بهداشت دهان به هنگام رويش مولرهاي اول در سنين 6 تا 7 سالگي در اختيار افراد جامعه قرار گيرد.