مقدمه: آنمي فقر آهن شايع ترين نوع آنمي در کودکان و يکي از دشواريهاي اصلي تامين بهداشت در جهان است. شيوع بالاي آنمي فقر آهن در کودکان و ارتباط آن با اختلال رشد که در مطالعات مختلف ديده شده، ضرورت پيشگيري از آن را مي رساند.
هدف: بررسي تاثير شروع زودتر آهن مکمل در پيشگيري از آنمي فقر آهن در نوزادان ترم.
مواد و روش ها: اين مطالعه نيمه تجربي در شيرخواران ترم 4 ماهه مراجعه کننده به مراکز بهداشتي درماني براي واکسيناسيون که منحصرا با شير مادر تغذيه مي شدند و سابقه بستري يا بيماري زمينهاي و اختلال رشد نداشتند، انجام شد. 60 شيرخوار در سن 4 ماهگي انتخاب شده و به صورت تصادفي به دو گروه (مداخله و شاهد) تقسيم شدند.
هر دو گروه از نظر جنس همسان بودند (c2(1)=1.714; P-value=0.19) در گروه مداخله از 4 ماهگي آهن مکمل 2 mg/kg تجويز شد. هر دو گروه شيرخوار در 6 ماهگي از نظر آنمي فقر آهن بررسي شدند. نتايج آزمايش هاي درخواستي ضميمه پرسشنامه شد. پس از ورود اطلاعات به نرم افزار SPSS 13، براي سنجش طبيعي بودن نمونه ها از نظر آماري از آزمون کلوموگروف واسميرنف و براي مقايسه اندکس هاي خوني از آزمون آماري t-استيودنت براي نمونه هاي مستقل و براي مقايسه بروز آنمي فقر آهن در دو گروه مداخله و شاهد از آزمون آماري کاي اسکوئر و شاخص آماري خطر نسبي (RR) استفاده شد. سطح معني دار بودن 0.05 در نظر گرفته شد.
نتايج: ميزان خطر نسبي ابتلاي به آنمي فقرآهن در گروه مداخله 0.34 برابر گروه شاهد بود که نشان دهنده اثر پيشگيري کننده قطره آهن در گروه مداخله بوده است [RR=0.333, CI %95 for RR(0.179, 0.620)]. اختلاف بين دو گروه از نظر آماري معني دار بود (P<0.001).
نتيجه گيري: شروع زودتر قطره آهن در نوزادان ترم نسبت به برنامه بهداشتي وزارتخانه اي تاثير مثبت بر پيشگيري از آنمي فقر آهن و بهبود شاخص هاي خوني دارد. بنابراين، تجديد نظر در تعيين زمان شروع قطره آهن در نوزادان توصيه مي شود.